Opowiadania grozy z nutką muzyczną Nicka Cave'a w tomie Mariusza Wojteczka Ballady morderców i inne opowiadania. Zbiór ten inspirowany jest płytą tego australijskiego muzyka, a dwie opowieści odnoszą się do twórczości Króla Horroru, Stephena Kinga.
Tomik podzielony jest na dwie części. Pierwsza wyraźnie w rytm muzyki Nicka Cave'a obrazująca różne sylwetki tytułowych morderców i tego jak dochodzi do samej zbrodni. I tak mamy to szeroką galerię postaci. Pojawia się ZOMO-wiec chodzący codziennie do baru mlecznego, zgwałcona przez grupę górników kobieta, czy kobieta zabijająca mężczyznę, który przestał ją kochać. Teksty są krótkie, zwarte pełne liryzmu, onirycznych rytmów i melancholii, za tym i tymi, co przeminęli. Za tą chwilą, która nigdy już nie powróci. Pełno tu tęsknoty za utraconą miłością, buntu przeciw rzeczywistości, zagubienia w nowych realiach lub po przeżytej traumie. Wojteczek zestawia niewinność z okrucieństwem zbrodni. Druga część to już bardziej przypomina grozę sensu stricto i widać nie tylko odniesienia do klasyki gatunku, zwłaszcza do weird fiction, ale również wspomnianego Stephena Kinga. Pojawiają się między innymi dziwne monstra, wampiry, czy złowroga kingowska mgła. Tu bardziej skupia się autor na ludziach skonfrontowanych z tym, co niewytłumaczalne w racjonalny sposób, ich metody walki z tym, co przeraża i co przekracza ludzki rozum.
Mariusz Wojteczek oddał tu całą swoją fascynację muzyką i literaturą grozy. Zagrał Ballady w rytmie bluesa, pełne niepokoju i chociaż zbiór ten nie straszy, to sprawia, że czytelnik każdym czytanym tekstem czuje się mocno zaintrygowany.
Polecam.
Moja ocena 7/10
Wydawanictwo IX
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz