Tomasz Czarny zabiera czytelnika w ekstramalną podróż w świat najczystszego Zła. Siostra to pozycja tylko dla dorosłych czytelników.
Vanessa i Kasandra to dwie siostry, które po śmierci rodziców zdane były tylko na siebie. Pierwsza stała się gwiazdą metalowego zespołu, druga - malarką osiadłą w Bieszczadach. Vanessa od lat jest uzależniona od narkotyków i alkoholu, obecnie zaś bierze coraz więcej i coraz częściej jest na rauszu. Na wiadomość o jej próbie samobójczej w szpitalu pojawia się Kasandra z zamiarem zabrania siostry do siebie. Malarkę dręczą makabryczne wizję i koszmary, które nie dają jej spokoju. Wraz z targnięciem się na życie wokalistki są zapowiedzią konieczności zmierzenia się z tym, co czai się w mroku.
Tomasz Czarny straszy niemal nieustannie. Las, góry i te przerażające obrazy nawiedzające nocą. Dobywające się głosy i to coś co przyzywa. Przed czym nie sposób uciec, schronić się, ani ukryć Ono nie pozwala o sobie zapomnieć oraz nie zamierza puścić zwierzyny ze swych szponów. Strach rośnie stopniowo, powolutku i niespiesznie ale cały czas towarzyszy niepokój z pytaniem co dalej. Człowiek w walce z prastarym Złem jest osamotniony i znikąd nie może spodziewać się ratunku. Nawet przyroda jest na usługach Złego i duchów, które gdy raz wypatrzą ofiarę nigdy jej nie opuszczą. W Siostrze świat nadprzyrodzony namacalnie ingeruje w życie ludzi, doprowadzając ich do obłędu, doprowadzając na skraj przepaści. Do jednych wtarga sam i ich naznacza, do innych został zaproszony i wezwany przez praktyki okultystyczne. W obu przypadkach żąda ofiary i deprawuje na ołtarzu perwersji, na ołtarzu najbardziej zdeprawowanych pragnień. Zło wnika w ludzki umysł i ciało, doprowadzając do szaleństwa. Demony wyłaniają się i stawiają człowieka w prawdzie o nim samym.
Pełno mamy kontrastów z jednej strony głośna miejska konglomeracja, z drugiej górskie bezludzie, które wcale nie jest przyjazne. Wrocław stanowi jedynie tło, a cały koszmar rozgrywa się w ludzkim umyśle, czai się pośród drzew i gór. Gór, które naznaczają swym piętnem i nie pozwalają ich opuścić. Zło i dobro stają do odwiecznej walki o ludzką duszę, przy czym to drugie też przemienia się i ulega deprawacji. Cyniczni są ludzie z nocnych koszmarów i wizji, duchy pragnące naznaczyć ciało i szepczą o tym, czego nie chce się dopuścić do siebie, przed czym wolałoby się uciec. Głosy penetrują umysł bohaterów i doprowadzają do paniki również czytelnika.
Siostrze brakuje nieco ekstramalnego twista, wprawdzie są brutalne sceny, wyuzdane opisy seksu, czy porozwalane kości ale wszystko to rozgrywa się na płaszczyźnie psychologicznej oraz między snem a jawą. Tomasz Czarny snuje opowieść o ludzkiej samotności i depresji, które są w stanie doprowadzić do autodestrukcji. O tym co grzeszne i lubieżne. Wzbudza tym uczucie obrzydzenia i pokazuje cienką granicę, której pod rządnym pozorem nie wolno przekraczać. To pozycja obowiązkowa dla miłośników horroru.
Polecam.
Moja ocena 7/10
Wydawanictwo Dom Horroru
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz