O jednej z najważniejszych bitew II wojny światowej wpływającej na losy świata, opowiada Antony Beevor w Stalingradzie.
Kiedy w 1942 r. w ramach planu "Barbarossa" Trzecia Rzesza uderzyła na Związek Radziecki, Stalin był w tak potężnym szoku, że zabronił walczyć z niemieckimi żołnierzami, gdyż jest to tylko próba wierności, na jaką wystawia ich sojusznik. W tym sam czasie Hitler tłumaczył rodakom konieczność walki z Moskwą, jako obronę wschodniej granicy Rzeszy przed atakiem bolszewików. Kiedy Stalin zorientował się o zdradzie wczorajszego przyjaciela, wydaje rozkaz bezwzględnej walki i ani kroku wstecz. Identyczny rozkaz wydaje Furher, a każda próba wycofania się, traktowana jest odtąd jako zdrada i dezercja. Szaleństwo obu dyktatorów doprowadza do najkrwawszego etapu II wojny światowej, którego momentem przełomowym była walka o Stalingrad. Od lata 1942 roku do jesieni 1943 roku trwały walki o to jedno z dwóch najważniejszych miast ZSRR. Nieodłącznym towarzyszem obu stron stał się głód, mróz, liczne choroby i nadzieja, że koszmar niedługo się skończy i wkrótce wróci się do domu.
Antony Beevor z dużą precyzją rysuje sieć wzajemnych powiązań i okoliczności doprowadzające do tego, że te dwa najkrwawsze totalitaryzmy wzięły się za łby. Z dziennikarką precyzją opowiada o życiu miasta, ludności cywilnej i żołnierzy. W swej relacji sięga zarówno po materiały archiwalne, jak i relacje świadków.
Jeśli ktoś interesuje się historią, a zwłaszcza II wojną światową, ta monumentalna książka brytyjskiego historyka będzie pasjonująca lekturą, od której trudno będzie się oderwać. Przeraża realizmem: kanibalizm, skrajne wycieńczemie, odmrożenia i wszechobecne, mordercze zimno. W tym wszystkim obłęd tyranów, dążących do rządu nad światem. Daje do myślenia.
Polecam.
Moja ocena 8/10
Wydawanictwo Znak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz